

از دیرباز آب نزد ايرانيان دارای جایگاه و ارزش بوده و سقایت به دلیل خشک بودن آب و هوای فلات ایران و ساخت آب انبار برای جمع آوری آب باران جهت استفاده عموم در میان مردم و اقوام مختلف رواج داشته و از تقدس خاصی برخوردار بوده است که البته این تقدس پس از ورود اسلام به ایران و وقوع واقعه عاشورا در سال 61 هجری نمود عینی تری پیدا کرد و رنگ و بوی کربلائی به خود گرفت.
هركه آبي زجام ما نوشد/خلعت از شاه كربلا پوشد
بودند دیو و دد همه سیراب و می مکید/ خاتم زقحط آب سلیمان کربلا
صحبت كردن و نوشتن از چنين مکانی كه ممكن است هزاران بار از كنار آن رد شده باشيم ولي توجهي به آن نكرده باشيم دشوار است،اما اصولا سقاخانه ها در ميان باورهای مردم ما خصوصا شيعيان داراي جايگاه ويژه اي است.
در ايران با رواج تشيع و عموميت يافتن عزاداران در روضه خواني و نقل وقايع تاريخي و حماسه كربلا و تأكيد بر تشنه لب بودن امام و يارانش در اين حادثه و ممانعت از رسيدن آب به آنان و ماجراي شهادت حضرت ابولفضل (ع) كه جان خود را در راه رساندن آب به تشنه لبان از دست مي دهد، سبب شد تا بار ديگر آب نزد شيعيان ايران زمين، جنبه مذهبي پيدا كند و در واقع اعتقادات مذهبي مهم ترين عامل در پيدايش سقاخانه ها بوده است.
علاوه بر استفاده از مفاهیم عاشورائی در کتیبه های سقاخانه،می توان به مفاهیم توحیدی و پند و اندرز نیز در این خصوص اشاره کرد چرا که بعلت شرایط اقلیمی استفاده از آیات و روایات که استفاده کننده از سقاخانه ها را به فکر مصرف بهینه از آب و جلوگیری از اسراف و بالاتر از آن شکر خداوند بزرگ بخاطر نعمت آب بیندازد قابل تأمل است،
وَ مِن اَلماء کُلُ شیءٍحَیْ
کُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا
درباره پيشينه تقدس آب نزد ايرانيان باستان هم بايد به اهميت ويژه آب در آيين زرتشت اشاره كرد.اطلاق روشنی به آب یکی دیگر از این مفاهیم است که در باورهای مردم این سرزمین ریشه دوانده است.در پایان باید گفت که کتیبه های استفاده شده در معماری سقاخانه های صحن مطهر امامزاده با توجه به چنین مفاهیم بلندی طراحی و اجرا گردیده است .